Januari; Een reünie met een randje
“Welkom allemaal!”. Met een brede glimlach gebaart Thijs door de keuken van de grote boerderij. “Thijs is nog altijd Thijs”, denk ik glimlachend. Ik kijk om me heen. Aha, daar is Bas! Na al die jaren heeft hij nog steeds geen afscheid kunnen nemen van Dance Fever. Daar staat Daniek, haar idee was het om een Dance Fever-reünie te houden, vijf jaar na haar geniale voorzittersjaar. Ik hoor iemand heel snel praten, dat moet Leonie wel zijn! En check, naast Leonie staat Myrthe, zoals verwacht. In de hoek staat Steven druk te gebaren. Met wie praat hij? Oh, zo te zien en horen met Caroline. Wat een drukke bedoening, in totaal zijn er bijna 50 man! Maar alleen de diehard mensen zullen blijven eten en slapen.
Een heerlijk bord nasi staat voor mijn neus. Of mag ik dat niet zeggen als ik het zelf heb gekookt? Tamara zit naast me, te klagen over het pittige eten. Na een kort rondje over wat nu iedereen doet met zijn leven, halen we al snel herinneringen op. Als iemand enthousiast begint over dát specifieke NTDS, wordt het al snel stil… Dat NTDS.
Het NTDS wat ervoor zorgde dat één uitnodiging niet verstuurd hoefde te worden. Het NTDS wat ervoor zorgde dat er nu één stoel leeg is: Ruben van Meurs’ lach werd op dat NTDS voor het laatst gehoord. Nooit meer zijn droogklotige humor, nooit meer zijn slapstickachtige performances in het optreden…
Naarmate de avond vordert, wordt iedereen stiller. Wat een fijne, leuke avond moest worden krijgt een zwart randje. Een grillig randje. Iedereen weet nog wie er bij was op het NTDS. Zou dan hier de moordenaar zitten…?
Al snel kijken mensen naar Amanda. Amanda’s nieuwe baan bij de officier van justitie wekt de interesse. Ze beantwoordt vraag na vraag. Na hoe lang mag een moordenaar nog veroordeeld worden? Welke bewijslast is sluitend? En dan richt de aandacht zich op mij. Als mensen horen dat ik, Lieke, pas patholoog-anatoom ben geworden, beginnen mensen vaak over Bones, Dr. G en Dexter. Ja, ik werk bij de politie. Nee. Ik heb geen wapen.
En nee… ik weet ook niet wie deze gruwelijke moord heeft gepleegd.
Februari: Politie Perikelen
Ik hoor Tamara’s stem in mijn bluetooth oortje. “…snel”. Daarna valt de verbinding weg. Shit! Bas had toch gezorgd dat de verbinding stabiel was?
Vanmorgen leek het nog een goed plan. Of laat ik het anders verwoorden. Vanmorgen leek het nog een plan. Nu lijkt het… Een kamikaze actie. Ik voel me bijna zo nerveus als op mijn eerste NTDS, toen Bas bezorgd naar me keek en zei: “Gewoon ademen en plezier hebben”. Maar vanavond, vanavond zei Bas alleen “Gewoon ademen”. Inbreken in het politiebureau dat destijds de moord op Ruben heeft onderzocht. En dat alleen maar omdat ik sinds de reünie niet meer rustig slaap. Kom op, ik heb meer dan 10 jaar hard gewerkt om patholoog te worden. Hoe moeilijk kan het zijn om, net als pathologen doen op TV, in je eentje een moord op te lossen?
Maar goed, het “plan”. Simpel. Dit bureau is ‘s nachts bemand door twee agenten. Bas zal zijn innerlijke Oscarwinnaar channelen en laat zich opsluiten voor ‘openbaar dronkenschap’. Vanaf de cel kan hij het interne Wi-Fi netwerk hacken en de beveiliging van de dossierruimte platleggen. Als dat gelukt is, meldt Tamara zich met een warrig verhaal over een tasjesdief. Van streek zal ze dan om een glaasje water vragen. En dan sluip ik naar binnen, lichtvoetig als ik ben, forceer de deur naar de dossierruimte (die dan niet beveiligd is) en maak foto’s van de dossiers over Ruben. Ondertussen staat Leonie klaar met de vluchtauto. Niet dat we plannen om die te gebruiken… Maar je weet maar nooit.
“Ik zéi: snél! De agent haalt zijn collega om aangifte te doen… In de ruimte naast de dossieropslag! Je moet nu weg!” Koelbloedig als ik me graag voordoe, flits ik de laatste pagina van Rubens vuistdikke dossier. Snel loop ik terug, door de gang, langs de verhoorruimte waar de agent net terug komt met zijn collega. Snel doe ik alsof ik in de kleine wachtruimte zat. Ik hoor Tamara zeggen “Ik ben nu te van streek. Ik kom morgenvroeg terug voor de aangifte” en weg is ze. Nu rest me nog één ding te doen.
“Hallo. Klopt het dat mijn vriend Bas hier vast zit? Openbaar dronkenschap? Nee hoor. Die jongen heeft diabetes, hij zal wel een hypo hebben. Mensen verwarren dat wel vaker met elkaar. Laat me hem snel meenemen, dan geef ik hem wat druivensuiker en stop hem in z’n bed. Als je het niet vertrouwt doe je maar een ademanalyse, maar ik zeg je dat die toch negatief is. Ik ben arts, wil je mijn BIG-nummer zien?” Een paar minuten later geef ik Bas en Tamara een high five. Mooi, een beetje bluffen werkt altijd.
Maart: Robins Vrolijke Verhoor
Zo. Vandaag was echt een zware dag. Gelukkig was Tamara bij me. Zodra ik merkte dat ik niet verder kwam zonder met de betrokkenen te praten, wist ik dat ik dit niet in mijn eentje kon. Tamara is, naast iemand die ik al jarenlang vertrouw, iemand met de juiste ervaring. En dan heb ik het niet alleen over haar opleiding, weet je niet hoeveel tv die meid heeft gezien?! Eigenlijk zou ik moeten gaan slapen, maar ik kan het niet laten om nog één keer mijn aantekeningen terug te lezen…
“Robin. Eerste en enige verdachte direct na de moord. Eerst wat prietpraat, Robin is kinderarts geworden. ‘Nadat ik de D’tjes les heb gegeven, wist ik dat mijn hart bij de jonkies lag’. Tamara begint over het belangrijkste punt in het verhoor. Waarom is Ruben gedood met de dansschoenen van Robin? Robin vertelde, kalm als altijd, dat hij een dutje is gaan doen en dat toen hij wakker werd zijn schoenen niet meer naast zijn slaapzak stonden. Hij zag ze pas terug tijdens zijn eerste verhoor. In een plastic bewijszak, vol met geronnen bloed. Met tranen in zijn ogen zei hij dat hij echt van niks weet. Geloof ik hem?”
“Door met Annemiek. Ze belde me zelf toen ze hoorde dat we hier mee bezig waren. Ze wilde graag kwijt dat ze vond dat Ruben zich raar gedroeg voor zijn dood. Hij klaagde tegen haar over misselijkheid, maar ze vond hem in dat gesprek niet zo coherent. Ze gaf aan dat ze dacht dat hij dronken was, maar dat ze dit gek vond op dit redelijk vroege tijdstip (eind van de middag). Verder niks verdachts in dit verhoor, maar waarom belde Annemiek me uit zichzelf op?”
“Caroline. Ze danste met Erno op het NTDS. Aha, ik wist niet dat die zo veel met elkaar omgingen in die tijd. Interessant! Verder met het verhoor. Ze geeft aan dat ze niks gemerkt heeft aan Ruben, maar dat ze elkaar eigenlijk niet gesproken hebben.”
“Esmé. Teamcaptain van team Nijmegen ten tijde van de moord. Als iemand wat vreemds opgemerkt heeft, is zij het. Eerste logische vraag. Heeft ze wat raars gemerkt aan Robin? Esmé geeft aan dat Robin zich volledig… als Robin gedroeg. Vrolijk, aandachtig voor de mensen om zich heen. Ze geeft aan dat ze Robin goed genoeg kende om raar gedrag eruit te pikken. Verder heeft ze niks vreemds opgemerkt aan haar mensen. Desgevraagd geeft ze aan dat ze inderdaad kan herinneren dat Ruben ‘vroeg’ dronken was. Maar iedereen weet toch dat dat door de ruzie tussen Ruben en Caro kwam?”
“Aantal minder interessante verhoren. Leonie geeft aan dat ze aan het lezen was in de slaapzaal en pas van de moord hoorde toen ze de danszaal niet meer in wilde. Myrthe bevestigt dit. Zij gaf wel aan dat ze afgeleid was doordat Caroline en Ruben zo luidruchtig de slaapzaal binnen kwamen. Raméla bevestigde wat ik al weet. Ruben was opvallend vroeg dronken. Robin gedroeg zich als Robin. Maar wel interessant: ze heeft Ruben en Erno ruzie horen hebben in de lunchpauze, toen ze zelf buiten een rondje liep. Ze was alleen, dus niemand kan me hier meer informatie over geven. Van belang?”
“Erno. Neemt zijn telefoon niet op. Caroline wist te vertellen dat hij in het buitenland zit. Canada? Amerika? Ze wist het niet meer zeker. Jammer. Ik had hem graag gesproken.”
April: Bas’ Cyber Complot
Bas belt. Hij klinkt aarzelend, haast voorzichtig, als hij zegt dat hij een theorie heeft. “Lieke. Misschien is het niets. Maar ik las het nieuws terug van rond de tijd dat Ruben overleden is. Eerst zag ik niks bijzonders. Klimaatproblemen. Politiek gedoe. Maar toen viel me iets op. Kan ik langskomen?”
Ik zit in gedachten verzonken als de bel gaat. Bas staat voor de deur, met een map vol haastig uitgedraaide printjes. “Mijn oog viel er alleen op door mijn professionele interesse.” Aldus Bas. “Maar kijk hier, 4 maanden voor de moord: ‘Cyberaanval legt Radboudumc plat’. Dan even niks. Maar kijk hierna! Ik leg het voor je op volgorde”.
1 december -Cyberaanval legt Radboudumc plat-
15 december -Losgeld geëist bij DDOS-attack HAN ‘we konden niks anders dan betalen’-
2 januari -Belastingdienst plat ‘Professionele bende?’-
4 januari -Nieuwe cyberattack, politie zoekt crimineel netwerk-
12 januari -REC hackers al miljoenen rijker, ICT Nederland leeft in angst-
2 februari -Einde van een imperium? Verdeeldheid binnen REC-
3 maart -Opnieuw golf aan cyberaanvallen, bedrijven nemen maatregelen-
20 maart -Ruim twee weken geen cyberaanvallen, eindelijk rust?-
29 december -Terugblik: de REC aanvallen in cijfers en feiten-
Bas zucht. “Het is misschien toeval. Het is misschien ver gezocht. Maar een golf van cyberaanvallen, die toevallig stopt nadat Ruben overleed? Bij de hack van de belastingdienst verschenen er op alle systemen 3 letters. REC. 2 februari. Meerdere hacks die week. Met een groot verschil: de letters R en C verschenen doordrenkt met bloed op het scherm.”
Ik moet eerlijk zeggen dat ik me deze aanvallen niet goed herinner. Maar misschien zit er wel wat in deze theorie, hoe vergezocht het ook lijkt. “Maar Bas. Die cyberaanval op het Radboudumc. Dat moet wel toeval zijn”. Bas knikt “Dat zou je zeggen. Niemand heeft de aanvallen op het Radboud en de HAN gelinkt aan de REC hackers. Ik denk dat de REC hackers niet Russisch zijn. Geen grote groep criminelen. De REC hackers? Ze kwamen uit Nijmegen”.
Ik lig in bed, maar kan niet slapen. Er spoken zo veel vragen door mijn hoofd. Heeft Bas gelijk? Heeft ‘E’ Ruben vermoord? Wie is C? En waarom leeft hij nog wel?
Mei: De R staat voor Ruben
Het is een week geleden dat Bas mij heeft verteld over de cyberaanvallen. Ik snap het niet, hoe past alles in elkaar? Drie letters blijven door mijn hoofd spoken. ‘REC’. Het idee dat ‘R’ Ruben is laat me maar niet los. Wie zijn de andere twee?
Ik ga opnieuw door mijn aantekeningen heen. Robin, hoofdverdachte. Maar als de theorie die langzaam in mijn hoofd begint te vormen klopt, staat de ‘R’ voor Ruben en niet Robin. Staat de ‘E’ voor Esmé? Misschien was onze teamcaptain minder onschuldig dan ze leek… Mijn oog valt op mijn aantekeningen ‘iedereen weet dat Ruben en Caro ruzie hadden’. Caroline. Is het mogelijk dat Caro de C is? Caro danste met Erno. Caro loog erover dat ze op het NTDS niet met Ruben gesproken heeft, getuigen hebben ze namelijk horen ruziën. C danste met E. R is nu dood. R… E… C…
Hebben Erno en Caroline Ruben vermoord? Ik lees opnieuw het pathologierapport. “Doodsoorzaak: doodgeslagen met een stomp voorwerp. Moordwapen (herenschoenen maat 44): gevonden op dansvloer.” Het is niet logisch. Ruben vertoonde geen teken van een worsteling, geen verdedigingswonden. Geen bloed onder zijn nagels. Enkel en alleen een grote bloeduitstorting op zijn schedel. Dit kan toch niet dodelijk zijn geweest?
Ik wou dat ik beter had opgelet bij biochemie. Gelukkig is Hilde er altijd als je een “lab nerd” nodig hebt. Ik mail Hilde mijn aantekeningen door. Al snel krijg ik een reactie, kort en krachtig zoals altijd: “Lieke. Heb je aan een methanolvergiftiging gedacht? Daar testen ze niet standaard op! De symptomen kloppen. Rubens vroege ‘dronkenschap’, terwijl hij op het moment van zijn dood maar 0.4 promille ethanol oftewel alcohol in zijn bloed had. Dood zonder verdere duidelijke lichamelijke sporen. Ruben is overleden aan een methanolvergiftiging!”
Nadat ik een snelle update mail aan Bas en Tamara, bel ik Amanda. “Lieke. Dit klinkt heel aannemelijk, maar deze bewijslast is alleen maar indirect. We moeten een bekentenis van Erno of Caro krijgen”. Ik app Caroline. Ik spreek de volgende dag af voor ‘koffie’. We zitten nog geen vijf minuten, tot Caro begint te huilen. “Ik kan hier niet meer tegen. Lieke, dit is wat er is gebeurd…”